มีคุณแม่ท่านหนึ่งมาขอคำปรึกษากับหมอ เรื่องพี่น้องทะเลาะกันและการจัดการอารมณ์โกรธของลูก
อยากให้คุณพ่อคุณแม่ที่กำลังอ่านลองช่วยหมอคิดตาม และลองตอบคำถามดูนะคะว่า ถ้าเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นที่บ้านของเรา เราจะจัดการปัญหานี้อย่างไรดี
เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่งมีญาติซื้อของเล่นมาให้ลูกทั้งสองคน คนพี่ชื่อภูมิ(ชื่อสมมุติ) ส่วนคนน้องชื่อภีม(ชื่อสมมุติ) ทั้งสองคนได้รับของเล่นไม่เหมือนกัน พี่ภูมิได้รถบังคับ ส่วนน้องภีมได้รับตุ๊กตาหุ่นยนต์ ตอนแรกทั้ง 2 คนรู้สึกพอใจกับของที่ตนเองได้รับ แต่เมื่อถึงเวลากลางคืน น้องภีมเห็นพี่ภูมิเล่นรถบังคับ รู้สึกว่าเจ๋งดีก็รู้สึกอยากได้บ้าง จึงขอพี่ภูมิเล่น พี่ภูมิก็ไม่ยอมแบ่งให้น้องภีมเล่น แล้วก็บอกน้องว่า
พี่ภูมิ : “ไม่ให้! ภีมก็มีของภีม คุณอาให้หุ่นยนต์ภีมมาแล้ว ภีมก็เล่นของภีมไปสิ ไม่ต้องมาเอาของพี่”
น้องภีมก็ได้แต่มองพี่เล่นรถบังคับไป ไม่กล้าทำอะไร
ด้วยความที่พี่ภูมิชอบแหย่น้องอยู่แล้ว ระหว่างที่เล่นรถบังคับ พี่ภูมิก็ทำหน้าทำหน้าตากวนๆน้อง ประมาณว่า ฉันได้เล่นของที่ดีกว่า เจ๋งกว่า สนุกกว่าน้องนะ
น้องภีมโมโหมาก เดินเข้าไปทุบพี่อย่างแรงเพราะโกรธที่พี่ทำท่าเยาะเย้ยและไม่ให้เล่นรถบังคับ พอโดนน้องทุบเข้า พี่ภูมิก็ร้องว่าเจ็บแล้วก็ร้องไห้
เมื่อคุณแม่มาเห็น คุณแม่ก็ดุน้องภีมว่าทำไมทำพี่แรง และบอกน้องว่าทำแบบนี้กับพี่ไม่ได้ จนเกิดการทะเลาะกันระหว่างลูกๆ ทำให้คุณแม่ต้องบอกว่า “หยุด!! ถ้าไม่หยุดจะเอาของเล่นทั้ง 2 ชิ้นไปทิ้ง” เด็กทั้งสองคนก็เลยยิ่งโกรธ และไม่ยอมคุยกัน ซึ่งเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นที่บ้านนี้อยู่บ่อยๆ
จากสถานการณ์ที่ว่า คุณแม่จึงถามหมอว่าควรทำอย่างไรดี?
คุณแม่ไม่อยากให้น้องภีมเป็นเด็กขี้โมโห โกรธแล้วใช้กำลัง ควบคุมอารมณ์ไม่ได้และกลัวว่าออกไปข้างนอกแล้ว น้องภีมจะมีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์
ซึ่งหมอเข้าใจในความเป็นห่วงลูกของคุณแม่ เรื่องที่ลูกมีพฤติกรรมก้าวร้าวและอาจส่งผลกระทบต่อคนอื่น เช่น เวลาไปโรงเรียนแล้วอาจจะโมโหขึ้นมา อาจจะไปทำร้ายเพื่อนได้
แต่หมอก็อยากให้คุณแม่ได้วิเคราะห์ให้ลึกลงไป อยากให้คุณแม่ลองคิดและตั้งคำถามกับตัวเองว่า “ลูกทั้งสองคนนั้น แต่ละคนมีความผิดตรงไหนบ้าง?” แล้วเขียนออกมาเป็นข้อๆ โดยที่ยังไม่ต้องคิดเรื่องลงโทษ หรือว่าจะจัดการน้องยังไง และคำตอบของคุณแม่ก็คือ…
พี่ภูมิ ผิดที่ทำหน้าทำตาแหย่น้อง
(ส่วนเรื่องที่น้องขอเล่นแล้วไม่ให้ ไม่ถือว่าเป็นความผิด แต่เป็นเรื่องของความมีน้ำใจ)
น้องภีม ผิดที่ทำร้ายร่างกายพี่
คุณพ่อคุณแม่พอเห็นภาพแล้วใช่ไหมคะ ว่าการถอยออกมาแล้วค่อยๆคิดวิเคราะห์สถานการณ์ที่เกิดขึ้น จะทำให้เราสามารถแก้ปัญหาได้ตรงจุดยิ่งขึ้นค่ะ จากคำตอบที่คุณแม่ท่านนี้ให้หมอมา อยากให้คุณพ่อคุณแม่ช่วยกันส่งคำตอบมาให้หมอหน่อยค่ะ ว่าเราจะแก้ปัญหานี้กันได้อย่างไรบ้างคะ แล้วอย่าลืมรออ่านคำแนะนำของหมอในโพสต์ถัดไปนะคะ
อยากให้คุณพ่อคุณแม่ที่กำลังอ่านลองช่วยหมอคิดตาม และลองตอบคำถามดูนะคะว่า ถ้าเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นที่บ้านของเรา เราจะจัดการปัญหานี้อย่างไรดี
เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่งมีญาติซื้อของเล่นมาให้ลูกทั้งสองคน คนพี่ชื่อภูมิ(ชื่อสมมุติ) ส่วนคนน้องชื่อภีม(ชื่อสมมุติ) ทั้งสองคนได้รับของเล่นไม่เหมือนกัน พี่ภูมิได้รถบังคับ ส่วนน้องภีมได้รับตุ๊กตาหุ่นยนต์ ตอนแรกทั้ง 2 คนรู้สึกพอใจกับของที่ตนเองได้รับ แต่เมื่อถึงเวลากลางคืน น้องภีมเห็นพี่ภูมิเล่นรถบังคับ รู้สึกว่าเจ๋งดีก็รู้สึกอยากได้บ้าง จึงขอพี่ภูมิเล่น พี่ภูมิก็ไม่ยอมแบ่งให้น้องภีมเล่น แล้วก็บอกน้องว่า
พี่ภูมิ : “ไม่ให้! ภีมก็มีของภีม คุณอาให้หุ่นยนต์ภีมมาแล้ว ภีมก็เล่นของภีมไปสิ ไม่ต้องมาเอาของพี่”
น้องภีมก็ได้แต่มองพี่เล่นรถบังคับไป ไม่กล้าทำอะไร
ด้วยความที่พี่ภูมิชอบแหย่น้องอยู่แล้ว ระหว่างที่เล่นรถบังคับ พี่ภูมิก็ทำหน้าทำหน้าตากวนๆน้อง ประมาณว่า ฉันได้เล่นของที่ดีกว่า เจ๋งกว่า สนุกกว่าน้องนะ
น้องภีมโมโหมาก เดินเข้าไปทุบพี่อย่างแรงเพราะโกรธที่พี่ทำท่าเยาะเย้ยและไม่ให้เล่นรถบังคับ พอโดนน้องทุบเข้า พี่ภูมิก็ร้องว่าเจ็บแล้วก็ร้องไห้
เมื่อคุณแม่มาเห็น คุณแม่ก็ดุน้องภีมว่าทำไมทำพี่แรง และบอกน้องว่าทำแบบนี้กับพี่ไม่ได้ จนเกิดการทะเลาะกันระหว่างลูกๆ ทำให้คุณแม่ต้องบอกว่า “หยุด!! ถ้าไม่หยุดจะเอาของเล่นทั้ง 2 ชิ้นไปทิ้ง” เด็กทั้งสองคนก็เลยยิ่งโกรธ และไม่ยอมคุยกัน ซึ่งเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นที่บ้านนี้อยู่บ่อยๆ
จากสถานการณ์ที่ว่า คุณแม่จึงถามหมอว่าควรทำอย่างไรดี?
คุณแม่ไม่อยากให้น้องภีมเป็นเด็กขี้โมโห โกรธแล้วใช้กำลัง ควบคุมอารมณ์ไม่ได้และกลัวว่าออกไปข้างนอกแล้ว น้องภีมจะมีปัญหาด้านการควบคุมอารมณ์
ซึ่งหมอเข้าใจในความเป็นห่วงลูกของคุณแม่ เรื่องที่ลูกมีพฤติกรรมก้าวร้าวและอาจส่งผลกระทบต่อคนอื่น เช่น เวลาไปโรงเรียนแล้วอาจจะโมโหขึ้นมา อาจจะไปทำร้ายเพื่อนได้
แต่หมอก็อยากให้คุณแม่ได้วิเคราะห์ให้ลึกลงไป อยากให้คุณแม่ลองคิดและตั้งคำถามกับตัวเองว่า “ลูกทั้งสองคนนั้น แต่ละคนมีความผิดตรงไหนบ้าง?” แล้วเขียนออกมาเป็นข้อๆ โดยที่ยังไม่ต้องคิดเรื่องลงโทษ หรือว่าจะจัดการน้องยังไง และคำตอบของคุณแม่ก็คือ…
พี่ภูมิ ผิดที่ทำหน้าทำตาแหย่น้อง
(ส่วนเรื่องที่น้องขอเล่นแล้วไม่ให้ ไม่ถือว่าเป็นความผิด แต่เป็นเรื่องของความมีน้ำใจ)
น้องภีม ผิดที่ทำร้ายร่างกายพี่
คุณพ่อคุณแม่พอเห็นภาพแล้วใช่ไหมคะ ว่าการถอยออกมาแล้วค่อยๆคิดวิเคราะห์สถานการณ์ที่เกิดขึ้น จะทำให้เราสามารถแก้ปัญหาได้ตรงจุดยิ่งขึ้นค่ะ จากคำตอบที่คุณแม่ท่านนี้ให้หมอมา อยากให้คุณพ่อคุณแม่ช่วยกันส่งคำตอบมาให้หมอหน่อยค่ะ ว่าเราจะแก้ปัญหานี้กันได้อย่างไรบ้างคะ แล้วอย่าลืมรออ่านคำแนะนำของหมอในโพสต์ถัดไปนะคะ